Η φήμη διαδόθηκε με ταχύτητα φωτός. Κλείνει το Skipper’s. Αρκούσε να γραφτεί κάπου για να γίνει talk of the town. Και πηγή θλίψης αμέτρηtων ανθρώπων. Δεν έκανα πέρασμα να δω τι ισχύει. Δεν ξέρω αν θα προλάβω το έχω στο πρόγραμμα γι’ αυτό το τριήμερο. Μα ήταν πολύ πειστικό έτσι που περιγράφηκε. Και μάλλον θα σβήσει μια ολόκληρη εποχή, γιατί αυτό ακριβώς είναι το Skipper’s.
Αυτό το στιλ, μια παράγκα, μερικά τραπέζια, τόσο κοντά στην πολύβουη παραλιακή μα τόσο απόμερα σα να είσαι σε νησί, το έκανε διάσημο από νωρίς. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς σόσιαλ που δεν υπήρχαν ίσως ούτε σε σκέψη τότε που άνοιξε, χωρίς τίποτα. Μόνο από στόμα σε στόμα, μεταξύ αυτών που το ανακάλυπταν και το έλεγαν και σε φίλους.
Για καφέ, για μπυρίτσα, πολλές μπυρίτσες σε ετικέτες, για ουζάκι, για ποτό, για φαγητό που όσο περνούσαν τα χρόνια αύξανε και την ποικιλία. Για πάρτι, για χαλάρωμα, για ραντεβού, για να περάσει η ώρα μέχρι να ανοίξουν τα μεγάλα μαγαζιά που είχε από πάνω ο Κακέτσης, για ό,τι τέλος πάντων είχε ο καθένας κέφι.
Το Skipper’s άνοιξε ξαφνικά και έτσι φαίνεται ότι θα κλείσει. Μόνο που στο μεσοδιάστημα των σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, φιλοξένησε αμέτρητες ιστορίες, έκανε πιστούς θαμώνες, αγαπήθηκε από περαστικούς, έγινε σημείο αναφοράς.
Το Skipper’s άνοιξε απλά και ήσυχα και έτσι έμεινε 35 χρόνια τώρα. Ποτέ δεν έγινε δήθεν, ποτέ δεν ήταν προσιτό στους δήθεν, ποτέ δεν άλλαξε τον χαρακτήρα του. Αν όντως μείνει ανάμνηση, θα μείνει βαθιά χαραγμέν σε πολλούς. Και οι επόμενες γενιές θα ακούν για πολλά χρόνια ιστορίες από αυτή τη γωνιά στη μαρίνα Αλίμου, δίπλα στο καρνάγιο.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ: Μάνος Φωκάς