Θα παραμείνει ένα από τα άλυτα μυστήρια της γαστρονομίας στην Ελλάδα η αποχώρηση της Pizza Hut από τη χώρα. Ισως το δεύτερο μεγαλύτερο μετά το κλείσιμο των Wendy’s. Και επειδή είμαστε πολλοί που αγαπήσαμε και λατρέψαμε τη συγκεκριμένη πίτσα, δε φεύγουν με τίποτα από το μυαλό οι βραδιές που είχε την προσφορά της απεριόριστης κατανάλωσης με συγκεκριμένη τιμή, πρέπει να ήταν τρία χιλιάρικα, αφού μιλάμε για εποχές δραχμής.
Δεν ήταν όλα τα καταστήματα στην προσφορά, οι μέρες ήταν σίγουρη η Τρίτη και ίσως άλλη μία και τα έξτρα ήταν μόνο τα ποτά σου. Η πλάκα ήταν που η πολιτική ήταν ότι βγαίνει ο σερβιτόρος με την πίτσα που παράγγελνες, τα κλασικά μεταλλικά μαύρα ταψάκια και έβαζε ένα κομμάτι και επανερχόταν όποτε ζήταγες. Ε, δεν άργησαν να καταλάβουν ότι έτσι δε γινόταν δουλειά και μετά άφηναν τα ταψάκια και επανέρχονταν, πάλι με ταψάκια.
Ηταν από τις ωραίες φάσεις σε εποχές που ακόμα η φιλοσοφία του μπουφέ δεν ήταν πολύ διαδεδομένη και οι ουρές και τα… προσκυνήματα των αμέτρητων φανατικών είχαν γράψει ιστορία και είχαν γίνει θέμα συζήτησης. Τώρα πια, ούτε pizza hut έχουμε, ούτε φυσικά τις προσφορές της.
ΘΥΜΑΤΑΙ Ο: Λευτέρης Καραχάλιος