Ολοι οι κανόνες έχουν πάντα τις εξαιρέσεις τους και για τη Μύκονο ο «Μπακόγιας» ή… «Γυαλός» για να πιάσουμε το επίσημο όνομα του μαγαζιού είναι μία, σίγουρα όχι η μοναδική, τρανταχτή.
Ενα καφενείο πάνω στην αμμουδιά του παλιού λιμανιού, με είσοδο και από το στενάκι από πίσω, που κρατάει τον χαρακτήρα που είχε πριν από δεκαετίες που άνοιξε, τότε που και το νησί ήταν στα… ξεκινήματα του να φτιάξει μια άλλη πραγματικότητα, μια δική του οντότητα.
Ναι λοιπόν, η Μύκονος έχει απλό, νόστιμο και οικονομικό μεζέ, σπιτικό μαγειρεμένο, με φιλική εξυπηρέτηση μιας οικογενειακής επιχείρησης. Με χορταστικές ομελέτες με ντόπιο αλλαντικό, με φρέσκο ψαράκι και ψαρικά από τους ψαράδες του νησιού, με σπιτικά κεφτεδάκια και άλλες νοστιμιές, με χορταστικές σαλάτες και φρέσκο ψωμί.
Το σκηνικό ειδικά από πρωί προς μεσημέρι είναι καλτ, οι ξένοι συρρέουν για μπρέκφαστ και μπραντς, το μαγαζί έχει προσαρμοστεί, βλέπεις τους φρέντο σε ίδιους δίσκους με τις φραπεδιές και τους ελληνικούς, βλέπεις τα τοστ μαζί με τα γαυράκια, μα οι ντόπιοι εκεί θα είναι και μαζί και Ελληνες που πάμε χρόνια στο νησί, όταν ήταν…απλά νησί και όχι υπερκοσμικό θέρετρο πολυτελείας.
Ο Μπακόγιας κρατάει μια πινελιά που χρειάζεται η Μύκονος. Τον ξέρουν και ψαγμένοι πιτσιρικάδες, τον ξέρουν όλοι βασικά και τον προτιμούν οι περισσότεροι. Μακάρι να αντέξει και να θυμίζει το… γαλατικό χωριό που συνεχίζει να αντιστέκεται και να μας ταϊζει νοστιμιές και απλότητα που πλέον μοιάζουν παράταιρα για το νησί.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ: Στάθης Κιτάντζης