Εμείς οι Παγκρατιώτες έχουμε πολλά στέκια διάσημα, έχουμε και άλλα τυχερά όπως την απόσταση από το κέντρο, έχουμε και άτυχα όπως το να ψάχνεις πάρκινγκ, αλλά έχουμε και κάτι που σίγουρα καυχιόμαστε. Την πρώτη «Πνύκα».
Σε ένα τόσο διαδεδομένο προϊόν, πιθανότατα το μοναδικό που μπαίνει κάθε μέρα σε κάθε σπίτι, με αμέτρητες παραλλαγές και αμέτρητα σημεία παραγωγής και πώλησης είναι τεράστια μαγκιά να σε έχουν ταυτίσει με αυτό.
Τα μυστικά της επιτυχίας στο μαγαζάκι της Πρατίνου τα ξέρει ο μάστορας. Εχουν γραφτεί πολλά για την επιλογή της πρώτης ύλης, για τον θρυλικό χειροκίνητο πετρόμυλο που μόνο τα τελευταία χρόνια έβαλε μηχανή λόγω της αυξημένης παραγωγής και πάει λέγοντας. Πάντα όμως πετρόμυλος και αυτό έχει σημασία.
Βάλτε και μερακλίδικα μυστικά του ιδρυτή Δημήτρη Κότσιαρη που έλεγαν οι παλιότεροι ότι το ψωμί το τύλιγε μόνο σε χαρτάκι για να αναπνέει, μακριά από σακούλες, βάλτε και το πιο νόστιμο ψωμί σκούρου χρώματος και βάλτε να πάνε πήγανε.
Πού; Σύνταγμα και Εξάρχεια είχαμε πληροφορηθεί αρχικά, μέχρι που μπήκε και η ελιτίστικη Βιέννη στο παλμαρέ τους και με μεγάλη επιτυχία.
Και επειδή το ψωμί… παχαίνει, ας φάμε μια τυροπιτούλα ή και σπανακόπιτα που μπορεί να έχουν χάσει δημοσιότητα λόγω του ψωμιού του μαγαζιού που τις παράγει, αλλά πιστέψτε με, είναι απίστευτες και στέκονται στα τοπ των ελληνικών φούρνων.
