Υπάρχουν κάποιες εμπνεύσεις που μένουν στην ιστορία. Οπως αυτή του περίφημου παγωτού μουστάρδα που κάποτε σκαρφίστηκαν στο ζαχαροπλαστείο «Τούλα» της οδού Ευτυχίδου στο Παγκράτι και όλα πήραν το δρόμο τους.
Εμείς οι Παγκρατιώτες καυχιόμασταν όταν πέφταμε σε κουβέντες για το παγωτό μουστάρδα, αφού λέγαμε ότι μένουμε δίπλα και το είχαμε δοκιμάσει. Κόσμος ερχόταν για την εμπειρία και κάπως έτσι γράφτηκε ένας μύθος και μια ιστορία. Το ζαχαροπλαστείο, τότε που ζούσε ακόμα η κυρα Τούλα πήρε και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι για τα δικά μου γούστα κι απ’ όσο ξέρω και πολλών ακόμα, το μαγαζί απέκτησε ένα σήμα κατατεθέν το οποίο δεν είναι το καλύτερό του προϊόν. Σίγουρα είναι ευφάνταστο, το ροδόνερο με την καραμέλα που δίνουν το χρώμα και όχι κάποια γεύση μουστάρδας, μην τρελαθούμε κιόλας.
Το καϊμάκι του για παράδειγμα το θεωρώ κλάσει ανώτερο. Ακόμα και το πεπόνι του, μιλώντας για παγωτά. Τα τσουρέκια τους πιστεύω ότι μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τα θρυλικά του Lido στη Χρεμωνίδου, όσο κι αν αυτά δεν έχουν αντίπαλο στην Αττική ολόκλρη πιστεύω.
Η «Τούλα» ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που έφτιαχνε και μεζεδάκια για πάρτι, τον… πρόγονο του catering και μεγαλώνοντας τα είχαμε φάει αμέτρητες φορές σε γενέθλια, όλα με αγνά υλικά, απλές λέξεις για παιδιά.
INFO: http://www.toula.gr
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ: Θάνος Ηλιόπουλος