Στο «Ιγγλις» μεγάλωσα από τις οικογενειακές εξόδους και απολαμβάνοντας γεύση αναλλοίωτη στο χρόνο, μάθαινα και ιστορία.
Οχι μόνο πού πρωτοστήθηκε αυτό το μαγαζί λίγο μετά το 1910 λίγο πάνω από την Εγνατία μέχρι τη μετακόμιση αρχές της δεκαετίας του 1970 στην Ανω Πόλη λίγο πάνω από την πλατεία Καλλιθέας.
Περισσότερο τι είναι αυτό το Ιγγλις που πιτσιρικάς μου φαινόταν πολύ αστείο. Ετσι λεγόταν η Νέα Αγχίαλος στον πρώτο Παγκόσμιο επειδή εκεί ήταν το στρατηγείο των Αγγλων. Εκεί κατοικούσαν οινοπαραγωγοί, έγινε διάσημο το κρασί τους, έμεινε Ιγγλις και πάει λέγοντας.
Αρκετά με την ιστορία. Το μαγαζί έχει όλα όσα μπορείς να ζητήσεις. Ατμόσφαιρα ταβέρνας, παράδοσης, πολλά φαγητά, καλή ποιότητα, νόστιμες γεύσεις όσο κι αν περνάνε τα χρόνια. Ωραίοι μεζέδες, μεγάλη ποικιλία, καλά κρέατα. Ειδικά τα κρέατα με ενθουσίαζαν πάντα εκεί κι ας μην είναι το κλασικό κρεατάδικο.
Τα σουτζουκάκια του τα έχω πολύ ψηλά πιστεύω ότι δεν έχουν πάρει τη φήμη που τους αξίζει στην πόλη. Μα και οι μπριζόλες του, πάντα τρυφερές και σε καλό ψήσιμο. Καλό σέρβις ακόμα και τις πιο ζόρικες μέρες κόσμου, που δεν του λείπει ποτέ.
Είναι ένα μαγαζί με ιστορία που τη σέβεται όμως και κρατάει πάντα ψηλά την ποιότητα.
INFO: https://www.facebook.com/igglis/
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ: Ιορδάνη Λάσκαρη